Het Rijk van Nijmegen, een voormalig oud bosgebied uit de tijd van Karel de Grote, is ontstaan op een stuwwal met daartussen spoelvlakten. Gelegen tussen Nijmegen, Kleve en Mook in het Nederlands/Duitse grensgebied is het gevormd ongeveer 160.00 jaar geleden tijdens de voorlaatste ijstijd. Enorme landgletsjers, die in Scandinavië kilometers dik waren, reikten tot in deze omgeving. Twee gletsjertongen, die hier nog enkele honderden meters dik moeten zijn geweest, stuwden de uit riviersedimenten bestaande bevroren bodem op tot een heuvellandschap. Na het terugtrekken van de gletsjers bleef een heuvellandschap achter van ruim honderd meter hoogte waarin het smeltwater van de gletsjers diepe dalen had uitgesleten in de bevroren ondergrond. Door verdere erosie zijn deze heuvels in de tienduizenden jaren daarna lager geworden. Het karakteristieke heuvellandschap is echter blijven bestaan.